Εσμεράλδα // Esmeralda
Ολονυχτίς τον πότισες με το κρασί του Μίδα
κι ο φάρος τον ελίκνιζε με τρεις αναλαμπές
Δίπλα ο λοστρόμος με μακριά πειρατική πλεξίδα
κι αλάργα μας το σκοτεινό λιμάνι του Gabes
Απά στο γλυκοχάραμα σε φίλησε ο πνιγμένος
κι όταν ξυπνήσεις με διπλή καμπάνα θα πνιγείς
Στο κάθε χάδι κι ένας κόμπος φεύγει ματωμένος
απ’ το σημάδι της παλιάς κινέζικης πληγής
Ο παπαγάλος σου ’στειλε στερνή φορά το γεια σου
κι απάντησε απ’ το στόκολο σπασμένα ο θερμαστής
πέτα στο κύμα τον παλιό που εσκούριασε σουγιά σου
κι άντε μονάχη στον πρωραίον ιστό να κρεμαστείς
Γράφει η προπέλα φεύγοντας ξοπίσω "σε προδίνω"
κι ο γρύλος τον ξανασφυράει στριγγά του τιμονιού
Μη φεύγεις. Πες μου, το ’πνιξες μια νύχτα στο Λονδίνο
ή στα βρωμιάρικα νερά κάποιου άλλου λιμανιού;
Ξυπνάν οι ναύτες του βυθού ρισάλτο να βαρέσουν
κι απέ να σου χτενίσουνε για πάντα τα μαλλιά.
Τρόχισε κείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν
και ξαναγύρνα με τις φώκιες πέρα στη σπηλιά
Τρεις μέρες σπάγαν τα καρφιά και τρεις που σε καρφώναν
και συ με τις παλάμες σου πεισματικά κλειστές
στερνή φορά κι ανώφελα ξορκίζεις τον τυφώνα
που μας τραβάει για τη στεριά με τους ναυαγιστές
κι ο φάρος τον ελίκνιζε με τρεις αναλαμπές
Δίπλα ο λοστρόμος με μακριά πειρατική πλεξίδα
κι αλάργα μας το σκοτεινό λιμάνι του Gabes
Απά στο γλυκοχάραμα σε φίλησε ο πνιγμένος
κι όταν ξυπνήσεις με διπλή καμπάνα θα πνιγείς
Στο κάθε χάδι κι ένας κόμπος φεύγει ματωμένος
απ’ το σημάδι της παλιάς κινέζικης πληγής
Ο παπαγάλος σου ’στειλε στερνή φορά το γεια σου
κι απάντησε απ’ το στόκολο σπασμένα ο θερμαστής
πέτα στο κύμα τον παλιό που εσκούριασε σουγιά σου
κι άντε μονάχη στον πρωραίον ιστό να κρεμαστείς
Γράφει η προπέλα φεύγοντας ξοπίσω "σε προδίνω"
κι ο γρύλος τον ξανασφυράει στριγγά του τιμονιού
Μη φεύγεις. Πες μου, το ’πνιξες μια νύχτα στο Λονδίνο
ή στα βρωμιάρικα νερά κάποιου άλλου λιμανιού;
Ξυπνάν οι ναύτες του βυθού ρισάλτο να βαρέσουν
κι απέ να σου χτενίσουνε για πάντα τα μαλλιά.
Τρόχισε κείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν
και ξαναγύρνα με τις φώκιες πέρα στη σπηλιά
Τρεις μέρες σπάγαν τα καρφιά και τρεις που σε καρφώναν
και συ με τις παλάμες σου πεισματικά κλειστές
στερνή φορά κι ανώφελα ξορκίζεις τον τυφώνα
που μας τραβάει για τη στεριά με τους ναυαγιστές
Toda la noche le hiciste beber con el vino de Midas
y el faro le meció con tres destellos.
Al lado el contramaestre con una larga trenza de pirata
y lejos de nosotros el oscuro puerto de Gabes.
En el dulce amanecer te besó el ahogado,
y cuando despiertes con dos golpes de campana te ahogarás.
En cada caricia también se va un nudo ensangrentado
de la señal de la vieja herida china.
El papagayo te envió por última vez el saludo
y respondió quebradamente el fogonero desde el horno:
"Vuela hacia la vieja ola que tu navaja oxidó
y ve tú sola a colgarte del mástil de la proa".
Deja escrito la hélice del barco detrás, al marcharse, "Te estoy traicionando"
y el torno del timón resuena de modo estridente.
No te vayas, dime. ¿Lo ahogaste una noche en Londres
o en las turbias aguas de algún otro puerto?
De la profundidad para pegar un redoble despiertan los marineros
y vienen para peinarte por siempre los cabellos.
Afiló aquellas espadas que me gustan
y regresó con las focas más allá, en la cueva.
Tres días los clavos se rompían y tres que se te clavaban,
y tú con tus palmas con obstinación cerradas.
Por última vez y en vano estás exorcizando el tifón
que nos arrastra hacia la tierra firme con los náufragos.
Versos de Nikos Kavvadías
Música de Thanos Mikroutsikos
Acabo de darme cuenta de que justamente este año es el centenario del nacimiento del poeta marinero Nikos Kavvadías (nació el 11 de enero de 1910). Sirva este post como homenaje a su memoria.
En cuanto a Mikroutsikos, decir simplemente que es un prolífico y destacado compositor griego cuya producción "Ο σταυρός του Νότου" (La cruz del Sur -1979) cosechó bastante éxito en Grecia, con letras precisamente de Kavvadías. Se hizo una reedición renovada con nueva instrumentación, nuevos intérpretes y que incluía seis nuevas canciones, en 1991, Οι γραμμές των οριζόντων (Las líneas de los horizontes).
Pero también ha compuesto música para poemas de Ritsos, Bertolt Brecht, Eurípides, Kavafis... e incluso una de sus composiciones está dedicada a Fuente Ovejuna, ¡de Lope de Vega! Una obra sin ningún desperdicio, en la que podemos escuchar con frecuencia los nombres de Castilla, Sevilla y Ciudad Real (y España, claro)... a la griega, eso sí.
(Publicación original: 19 enero 2010)
No hay comentarios:
Publicar un comentario