jueves, 5 de febrero de 2015

La versión griega de L'estaca de Lluis Llach

Τώρα-τώρα
Βασίλης  Παπακωνσταντίνου
Μουσική/Στίχοι: Lluis Llach / Πάνος Φαλάρας

Όπως και να ’ναι ο κόσμος
όσα κι αν έχει στραβά
έστω κι αν μείνω πια μόνος
πάντα θα φεύγω μπροστά

Όσα γραπτά κι αν θα κάψουν
στο φως δεν βάζουν φωτιά
όσες αλήθειες κι αν θάψουν
λεύτερη μένει η καρδιά

Όπως και να ’ναι τούτη η γη
θα ’μαι στην πρώτη τη γραμμή
όπως και τώρα, τώρα, τώρα
που είναι δίσεκτοι καιροί

Όπως και να ’ναι ο κόσμος
δεν θα σταθώ πουθενά
δεν καρτεράει ο χρόνος
πίσω ποτέ δεν γυρνά

Όπως και να ’ναι ο κόσμος
θα τραγουδώ στη ζωή
για να μερέψει ο πόνος
πρέπει να κλείσει η πληγή

Όπως και να ’ναι τούτη η γη
θα ’μαι στην πρώτη τη γραμμή
όπως και τώρα, τώρα, τώρα
που είναι δίσεκτοι καιροί


TORA-TORA (Ahora ahora)
Vasilis Papakonstantinu
Música/Letra: Lluis Llach/Panos Falaras

Sea como sea el mundo
Por muchos errores que tenga
Aunque yo me quede solo
Siempre huiré hacia delante

Por muchos escritos que quemen
A la luz no se le puede prender fuego
Por muchas verdades que entierren
El corazón permanece libre

Sea como sea esta tierra
Yo estaré en primera línea
Como ahora, ahora, ahora
Que son tiempos difíciles

Sea como sea el mundo
No me quedaré en ningún sitio
El tiempo no espera
Y nunca vuelve atrás

Sea como sea el mundo
Cantaré a la vida
Para que se aplaque el dolor
Tiene que cerrarse la herida

Sea como sea esta tierra
Yo estaré en primera línea
Como ahora, ahora, ahora
Que son tiempos difíciles.

Y ahora, a continuación, las letras catalana y castellana de L’estaca de Llach.

L’avi Siset em parlava
de bon matí al portal
mentre el sol esperàvem
i els carros vèiem passar.

Siset, que no veus l’estaca
on estem tots lligats?
Si no podem desfer-nos-en
mai no podrem caminar!

Si estirem tots, ella caurà
i molt de temps no pot durar,
segur que tomba, tomba, tomba
ben corcada deu ser ja.

Si jo l’estiro fort per aquí
i tu l’estires fort per allà,
segur que tomba, tomba, tomba,
i ens podrem alliberar.


Però, Siset, fa molt temps ja,
les mans se’m van escorxant,
i quan la força se me’n va
ella és més ampla i més gran.

Ben cert sé que està podrida
però és que, Siset, pesa tant,
que a cops la força m’oblida.
Torna’m a dir el teu cant:

L’avi Siset ja no diu res,
mal vent que se l’emportà,
ell qui sap cap a quin indret
i jo a sota el portal.

I mentre passen els nous vailets
estiro el coll per cantar
el darrer cant d’en Siset,
el darrer que em va ensenyar.
El abuelo Siset me hablaba
al amanecer, en el portal,
mientras esperábamos la salida del sol
y veíamos pasar los carros.

Siset: ¿No ves la estaca
a la que estamos todos atados?
Si no conseguimos liberarnos de ella
nunca podremos andar.

Si tiramos fuerte, la haremos caer.
Ya no puede durar mucho tiempo.
Seguro que cae, cae, cae,
pues debe estar ya bien podrida.

Si yo tiro fuerte por aquí
y tú tiras fuerte por allí,
seguro que cae, cae, cae,
y podremos liberarnos.
Pero, Siset, hace mucho tiempo ya,
las manos se me están desollando,
y en cuanto abandono un instante,
se hace más gruesa y más grande.

Ya sé que está podrida,
pero es que, Siset, pesa tanto,
que a veces me abandonan las fuerzas.
Repíteme tu canción.

El viejo Siset ya no dice nada;
se lo llevó un mal viento.
—él sabrá hacia adónde—,
mientras yo sigo bajo el portal.

Y cuando pasan los nuevos muchachos,
alzo la voz para cantar
el último canto de Siset
el último canto que él me enseñó.
PD: Gracias a nuestra amable colaboradora que se ha tomado la molestia de enviarme la canción de Papakonstantinou ya traducida y hasta de subir ella misma la canción a Youtube con una recopilación de fotos de Grecia de sus viajes. La traducción castellana del catalán tampoco es mía.  Saludetes.

No hay comentarios:

Publicar un comentario